2015 Nobel Edebiyat Ödüllü Rus Yazar sözlü tarih çalışması olarak tanıtılan bu kitabında; 1979- 1989 yılları arasında yaşanan Sovyetler birliğinin çökmesine de neden olan Sovyet- Afgan savaşını, savaşta yaşanan olayları daha çok askerlerin kendi psikolojisini, savaştan sonra evlerine dönen Gazi askerlerin travmaları, savaşta çalışan memurlar, hemşire ve doktorlar ,oğlunu askere yollayan gözü yaşlı annelerin insanın suratına tokat gibi vuran gerçekleri aktarıyor..(bunların hepsini birebir yaşayanlar anlatıyor) Yazar Aleksiyeviç , kitabın son kısımın da ise “onur ve haysiyetlerinin hakarete uğradığı gerekçesiyle sonradan kendisine açılan davadan bölümler sunuyor..O kısmı okunmasa da olur! “Çinko çocuklar” kitabın adını: Savaşta hayatlarını kaybeden askerleri memleketlerine gönderdikleri tabutun çinko olmasından dolayı almış.. Kitabı okurken çok rahatsız oluyorsunuz anlatılan dehşet verici detaylar, ölüm şekilleri ve bunların hepsinin gerçek olması..normalde her okuduğum kitabı gözümde canlandırırken bu kitapta bunu hiç istemedim.. Okuması bile çok rahatsız ediciydi! Savaşta en yakın arkadaşının bir anda mayınla parçalanıp onun et parçalarını poşete toplamak, ceset bütünlüğü olmadığı için ailesine gönderilen tabuta üniforma ve insan ağırlığı kadar kum koyup göndermek… Savaştan dönen gazilerin bir daha asla normale dönmeyecek hayatları.. Kitapta bir annenin söylediği gibi “ Keşke benim oğlum da savaşta ölseydi de mezarına gidip çiçek koysaydım!” Asıl savaş savaş bittikten sonra başlıyordu onlar için.. Gencecik insanların kaybolan hayalleri,ümitleri,sevdikleri yarınları..bunları düşününce , insanlar nasıl savaş çığırtkanlığı yapabiliyorlar hayret ediyorum.. Kendime gelene kadar bir süre savaş kitabı okumayacağım çünkü çok etkileniyorum! 23 sene önce Nadire Mater'in; “Mehmed’in Kitabı’nı”okumuştum Güneydoğu da savaşmış askerlerin anılarını anlatıyordu. Aynı konu,aynı ortak yaralar..savaşın rengi olmuyor .. Kitabı okumak çok acıtırken o insanların bunları bizzat yaşamaları inanılmaz.. Mezarların başına taşlar dikin, taşların üzerine de “her şey boşunaydı” diye nakşedin! Bizler yaşamla ölüm arasında yaşıyorduk ve bir başkasının yaşamı ya da ölümü de bizim elimizdeydi. Bu duygudan daha güçlüsü var mıdır?

Çinko ÇocuklarSvetlana Aleksiyeviç · Kafka Kitap · 2018245 okunma

·

120 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Akgün