Nihayet Romeo ve Juliet'i okudum. Shakespeare'ın okuduğum ilk kitabıydı. Açıkçası belli bir beklenti içerisinde okumadım kitabı. Zaten olayları biliyordum. (Oyunu izlememiştim ama özetini okumuştum.) Sonu olması gerektiği gibi bitti bence. Kitap okuyan ve bu tarz olayları bilen biriyseniz zaten böyle bir kurgu için evli, mutlu, çocuklu bir son bekle(ye)mez. O sebeple olayları bilmesem bile beni tatmin eden bir son olurdu. Tiyatro olarak yorum yapmam gerekirse her ne kadar henüz 2-3 tiyatro okumuş olsam da ilk defa bir tiyatronun sonunu güzel bağlanmış buldum. Fark ettiğim üzere genellikle tiyatroların sonlarını basitçe bağlıyorlar. (Sadece tiyatroya özgü değil bu durum, eğer kalitesiz bir eser ya da her hangi bir şeyin sonları başına göre daha baştan savma yazılmış oluyor, bu durumun yazarın yazmaktan sıkılıp konuyu bitirmeye çalışmasına bağlıyorum, en basit örnek Gülten Dayıoğlu. Ama bu tiyatrolarda betimlemelere yer olmadığı ve sadece diyaloglardan oluştuğu için daha çok belli oluyor sanırım.) Başlarda yazmaya gerek duydukları ayrıntılarla kurguyu zenginleştirirken son kısımlarda her şey oldubittiye getiriliyor. Henüz yeteri kadar kaliteli/çok eser okumadığım için böyle de düşünüyor olabilirim. (Mesela Reis Bey'in sonunu sırf bu sebepten hiç beğenmemiştim. ) Burda öyle olmadı, başladığı gibi bitirildi. Yalnızca son kısım belki daha da uzatılabilirdi fakat o kadar da bir şey demeyeceğim, bu yazarın tercihi sonuçta. Dil olarak konuşmak gerekirse o meşhur replikler dışında da hoş kısımlar vardı. (Shakespeare sonuçta zaten de, eh…) Yazarın dilini, alakasız fakat aslında bir biriyle uyumlu farklı şeyleri birleştirerek güzel şeyler çıkarmak olarak tanımlardım. Mesela en bilindiklerden ateş ve barut ya da alıntıdaki rüzgarın ıslığının bir kılıç dövüşüne bağlanması gibi. "Döndürdü kılıcını, biçmeye çalıştı rüzgarı İncinmedi rüzgar kılıç vuruşlarından ama Küçümseyerek yalnızca ıslık çaldı" Şiir/manzum okumaktan hoşlanmam ama dilini akıcı buldum. Sıkmıyor ve anlaşılır. Kitap zaten çok kısa 2-3 saate bitiyor, tek oturuşta bitirdim. Genel olarak kurgusuna gelecek olursak; {Bu kısımdan sonrası spoiler içerebilir.} Romeo'nun o ilk aşık halleri beni etkiledi, onun o aşk sarhoşu hali gerçekten anlaşılıyor. Fakat şöyle bir şey var ki ben Romeo aslında o zamanlar Rosaline'e aşıkmış ben Juliet ilk ve tek aşkı sanmıştım. Ve Rosaline için söylediği o kadar şeyden sonra gidip Juliet'e aşık olması pek gerçekçi gelmedi. Çünkü Rosaline'e gerçekten aşıktı yani ve tekrar gidip Juliet ne demektir. O sebeple Juliet ve Romeo benim için özel bir anlam taşımayacaklar maalesef. Şimdi 'Sırf onun için öldü Romeo tmm mı?' tarzı şeyler söyleyebilirsiniz ama Romeo başta da Rosaline için ölebilecek gibiydi zaten. Her neyse bunu geçersek kitabın başında çevirmenden açıklamalar var. Orda Romeo ve Juliet'in birbirleri için ışık, aydınlık, güneş, yıldız benzetmeleri yapmalarının sebebinin beraber oldukları zamanlarda sahnenin yarı aydınlık olmasına bağlanması güzel bir ayrıntıydı. Paris karakterini kulaktan dolma bilgiyle çirkin, şişman birisi vs sanıyordum öyle değilmiş. Eğer Romeo olmasaydı Juliet için hoş biri olabileceğini söylemek isterdim ama sonradan Juliet için 'Benim olacaksın,' vs sözlerinden sonra o da gerçek yüzünü gösterdi. Rahip klişe bilge, çocuklara yardımcı olan yardımsever bir karakterdi zaten ona göre de davrandı. Genel olarak böyle sanırım. Benim 'Savaş ve Barış' okurken rahatlamak için çerezliğine okuduğum bir kitaptı. İsterseniz okuyun yani, bir şey kaybetmezsiniz. Okuyacaklara şimdiden iyi okumalar ^^

Romeo ve JulietWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202260,5bin okunma

·

98 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Iaevimsti Loarsgar