Hayatta göz önünde olayanların ya da göz ardı edilenlerin hikayelerini gözüöüze sokuyor Sezgin Kaymaz. Hatta serinin tüm kitapları boyunca beynimize kazıyor. Kazıyorki onların da Deccal karakteri kadar birer kahraman olduğunu hep hatırlayalım diye. Her karakteri yüreğimize işliyor. Öyleki bir süre onları göremesek şimdi ne oldu onlara diye okumamız hızlanıyor, sayfaları hızlıca arşınlıyoruz onlara kavuşalım diye. Hatta kendi de o hasretle içi öyle fıkır fıkır oluyorki, karakterlere has konuşma tarzları başkalarının ağzına sakız oluyor. Çok okuyunca sen de biz Deccal, Zila, Veysel, Kübra oluyorsun. En çok hoşuma giden Bayram ismi üzerine 1. Ve 2. Kitapta birleştirmeler yapılması oldu. En çok sorduğum soru, acaba kendi hayatında bu yazdıklarının yüzde birini bile yaşamış olabilir mi? oldu..