Dosytoyevski’nin bu eserine yaptığı kurgulama itibariyle ömrü boyunca vicdan azabı çekmiş olduğu kısımın merakı ile başlamıştım. Açıksacı çok defa kitabı yarıda bırakmakla devam etmek arasında kaldım. Platformda kitaba 10 puan verilen oylamaları görünce kitabın sonradan güzelleşeceği kanısıyla devam etme kararı aldım.
Eserden gündelik hayatın durağan rutinleri çıkarılsa ve kristalize bir eser olarak okuyucuya sunulsa kesinlikle bir tanrıtanımazın cep kitabı olabilir. Eserin ana kurgusu yayıncı tarafından eserden çıkarılması istenince metini komple değiştirmek zorunda kalan yazar, konunun Rus insanının genel durumu olarak kurguyu revize etmek zorunda kalmış. Lakin ana kurgu daha sonra kitaba ek halinde dahil edilmiş. Dehşet verici bir biçimde kaleme alınmış, çok etkileyici buldum.
İnsan yaratılış itibariyle kötüye daha yatkın olduğu intibasını bir kez daha hissettim. Kustuğumuz kötülük karşısında, susmayan vicdanın bir ömür boyunca cehennem yerine çevirdiği içimizin tasvirini öyle gerçekçi, öyle muazzam yazmış ki yangından kurtulmak için tek bir yol bırakmış. ÖZGÜR İRADE!
