1970 yılında, büyük bir kalabalık önünde,çok vahşice ve çok ızdıraplı olarak intihar eden Yukio Mişima'nın okuduğum ilk kitabı.Aslında uzun bir süredir yazarı böyle bir korkunç intihara sürükleyen karakteri hakkında fikir sahibi olabilmek için kitaplarını okumayı düşünüyordum,buna da bu kitapla başlamak kısmet oldu.
Kitap oldukça akıcı bir dille yazılmış,güzel bir hikaye seçilmiş.kitapta aslında kendi hayatlarında yalnız olan üç kişinin ilişkisi anlatılıyor.5 yıldır 13 yaşındaki oğlu ile beraber yaşayan güzel ve varlıklı bir kadının,bir denizciyle olan ciddi ilişkisi ve bu durum karşısında oğlunun tavrı çok ayrıntılı bir şekilde anlatılıyor.Zaman zaman her üç kişininde olayı kendi açılarından yorumlamaları neredeyse ayrı ayrı bölümler halinde uzun uzun okuyucuya başarılı bir şekilde aktarılıyor.
Bu arada buraya bir de not düşmek istiyorum ki, O da, Mişima'nın, bu şekilde intihar etme düşüncesinin, daha bu kitabı yazdığı günlerde kafasında olduğunu,kitabın 97. sayfasındaki bir cümlesinden anlamış bulunuyorum.( Gizliden gizliye duyduğu ölüm özlemi; uzaklardaki şan,şeref ve uzaklardaki ölüm....Herşey ''uzaklarda''idi. )
Tabiiki böyle bir yazarı ve insanı tanımak ve anlayabilmek için bir tek kitap ölçü olamaz.Fırsat buldukça diğer kitaplarından da bir kaçını okumayı düşünüyorum.
Son cümle olarak kitap için söyleyeceğim,iyilik ve kötülüğün bir arada olduğu, dramatik ve aynı zamanda duygusal özellik taşıyan bu kitabın okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
