Git gide azalıyorsun içimde. Eskiden daha çok özler
daha çok isterdim seni, gözlerim dolardı hatırladıkça.
Unutmak mı yoksa alışmak mı bilmiyorum. Ne kırgın
ne üzgün değilim artık. Kızgınlığım var sadece kendime. Soruyorum bazen kendime ne diye çok sevdim seni? Bu kadar hayali kurmasaydım, silip atsaydım her şeyi . Sen defalarca kırdığında defalarca seni affedip, bu kadar küçük düşürmeseydim kendimi. Ama bu sefer farklı. Her geçen gün biraz daha yok oluyorsun içimde. Sahiden unutuyor muyum, uyutuyor muyum bilmiyorum. Sadece bazen o kadar anıyı unutamıyorum. Bazen o hatıralar canımı yakıyor. Ama ağlamıyorum. Ağlıyamıyorum. Gözlerim bile dolmuyor senin için artık. Bi boşluk gibi, var ama yok. Ne güldürüyor ne ağlatıyor. Bazen düşünüyorum seni böylesine güzel sevmem neyine yetmedi onu merak ediyorum. Sana böylesine bağlanacağım aklımın ucundan bile geçmezken, nasıl oldu da kalbimin içini deldi geçti. Bazen bunca acıyı çekmeme rağmen, sana hiç dokunamayacak olmam yakıyor canımı. Ama dedim yaa o kadar alıştım ki ben bile bu kadarını yapabileceğimi tahmin edemezdim. Önceden bir başkasıyla seni düşünmek beni deli ederdi. Ama şimdi düşünmüyorum bile. Düşünemiyorum... Onca haketmediğim şeye rağmen bunları yaşamam üzüyor. Ama anlamanı beklemiyorum. Hangimizin ki sevgiydi sorguluyorum bazen. Dedim yaa bıraktım artık.
Denedim olmadı
Çabaladım olmadı
Vazgeçtim...