Langdon elmasından bir ısırık daha aldı. “Kendisini kabul ettiren dinler,” diyerek devam etti. “Din değişimini daha az sarsıcı kılmak için var olan tatilleri benimser. Buna dönüşüm denir. Bu, insanların yeni dine alışmalarını sağlar. İbadet eden kimseler, aynı kutsal tarihleri sürdürür, aynı kutsal yerlerde dua eder, benzer simgeler kullanırlar... ve kolaylıkla başka bir tanrıya geçebilirler.” Önde oturan kız şimdi küplere binmiş gibi görünüyordu. “Siz, Hıristiyanlığın bir tür... yeniden ambalajlanmış güneşe tapınma olduğunu ima ediyorsunuz!” “Asla. Hıristiyanlık sadece güneşe tapınmadan ödünç almadı. Hıristiyanlıktaki azizler mertebesine yükselme ayini, Manişeizm’im eski ‘tanrı-yapma’ ayininden alınmıştır. ‘Tanrı- yeme’ ayini -bu, Kutsal Komünyon törenidir- Azteklerden ödünç alınmıştır. İsa’nın bizim günahlarımız için ölüşü kavramı bile, tam anlamıyla Hıristiyanlığa ait değildir; genç bir adamın insanlarının günahlarını affettirmek için kendini kurban edişi, çok eski Kukulkan 34 geleneğinde vardır.” Genç kız ters ters baktı. “Peki, Hıristiyanlıkta orijinal olan bir şey var mı?” “Örgütlenmiş her dinde gerçekten orijinal olan çok az şey vardır. Dinler, sıfırdan doğmazlar. Birbirlerinden beslenirler. Modern din bir kolajdır... insanın Tanrı’yı anlama araştırmasının özümsenmiş bir tarihsel kaydıdır.” Artık uyanmış olan Hitzrot, “Eee... bir saniye,” dedi. “Ben, Hıristiyanlıkta orijinal olan bir şey biliyorum. Tanrı imajımıza ne demeli? Hıristiyan sanatı, Tanrı’yı asla şahin güneş tanrısı ya da Aztekler gibi veya garip bir şey gibi resmetmez. Tanrı’yı, beyaz sakallı yaşlı bir adam gibi gösterir. Demek ki, bizim Tanrı imajımız orijinal, öyle değil mi?” Langdon gülümsedi. “Din değiştirerek Hıristiyan olan ilk kişiler, önceki tanrılarını bıraktılar -pagan tanrıları, Romalı tanrılar, Yunan tanrılar, güneş, Güneş Tanrısı, her neyse- kiliseye yeni Hıristiyan tanrılarının neye benzediğini sordular. Kilise akıllıca, kayıtlı tarihin en korkulan, en güçlü... ve en tanıdık yüzünü seçti.” Hitzrot kuşkulu görünüyordu. “Uzun beyaz sakallı yaşlı bir adam mı?” Langdon duvardaki eski tanrı hiyerarşisini gösterdi. En üstte, uzun beyaz sakallı yaşlı bir adam duruyordu. “Zeus tanıdık geliyor mu?” Tam son sözü söylediğinde ders bitti.
Sayfa 255Kitabı okudu
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.