“Acımasızca geçip giden zamandan geriye kalan sadece yalnızlıklarımız...” Öylesine kıyıda duran bir kitabı bitirdikten sonra Feza ve Mehmet için zihnimden geçen ilk cümle bu oldu. Hayatın ne denli ani bir şekilde gel gitlerle dolu olduğunu, her hamlemizin bir bedeli olduğunu, hayallerimizin; zamanın ve birkaç küçük yanlışın karşısında rüzgarda yön değiştiren yapraklar misali ne denli çaresiz olduğunu hatırlattı bana. Yaşamın var oluşunu sürdürebilmesi için verdiği savaşa ayak uyduramayan insanoğlunun çaresizliği... Yaşamak en mutlu anımızda dahi savaşmaktır. Siz hiç harika bir gün doğumunda manzarayı seyre dalan ağaçlar gördünüz mü? Yağmak istemeyen bir bulut, Düşmekten vazgeçen bir yağmur damlası? İşte bu yok olana kadar süren, bir bütün halinde savaşma azmi, yaşam denilen döngünün içinde yeni yeni var olmaya başlayan insanoğlunun, evrene oranla sahip olduğu tecrübesinin gülünç ezikliğidir. Hayatın; vazgeçişleri, pes edişleri, savaş meydanını terk edenleri asla affetmediği gerçeğini bir kez daha önüme serdi bu kitap. Koray’ı yıkan, Pişmanlık mı Özlem mi İhanet mi Yoksa Kader mi emin değilim ancak belli ki insanı yıkan genelde insandan başkası olmuyor ve bu bazen kendisi olabiliyor... Seviyorsanız ”sevildiğinizden” vazgeçmeyin. Merhamet dolu sevgiler, Keyifli okumalar dilerim.

VazgeçtimKahraman Tazeoğlu · Destek Yayınları · 20158,1bin okunma

·

121 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

dante