JACQUES (Düşünceli) Doğru diyorsunuz Efendim, sanki bir atlı karınca, dönüyor da dönüyor. Benim dede vardı ya Efendim, hani şu ağzıma tıkaç takan, işte o dedem her akşam açar Incil okurdu ama hoşuna da gitmezdi okuduğu, derdi ki bu Incil de hep aynı şey, hep aynı şey, ve derdi ki hep aynı şeyi anlatıp duranlar salak yerine koyarlar dinleyenleri. Ben de hep acaba diyorum Efendim içimden, şu yukarıda bize bunları yazan, hep aynı şeyleri mi yazmıştır acaba, bizi salak yerine koymuş mudur acaba koymamış mıdır... (Jacques susar ve Efendi, mahzun, yanır vermez; bir müddet sessizlik olur, ardından Jacques, Efendisini teselli etmeye çabalar)
Sayfa 131Kitabı okudu
·
139 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.