Şura Suresi'nin 11. ayetinde bir parçanın, Diyanet'in resmî çevirisindeki anlamı şöyledir:
"... O'nun (Tanrı'nın) benzeri hiçbir şey yoktur..." Parçanın sözlerinin tam karşılığıysa şöyle:
"... O'nun (Tanrı'nın) benzeri gibi bir şey yoktur..."
Bu şöyle yorumlanır: "O'nun kendisinin benzerinin bulunması şöyle dursun, benzerinin bile benzeri yoktur..." "Tanrı'nın benzerinin olmadığı" anlatılmak isteniyor. Daha doğrusu böyle demek istendiği savunuluyor yorumlarda.
Bununla birlikte "Tanrı'nın benzeri yoktur" sözü, Kur'an'ın bütününde ve hadislerde tanıtılan "Tanrı"ya pek uymuyor. Çünkü gerek ayetlerde, gerek hadisler de "Tanrı"nın nasıl tanıtıldığına, O'na uygun görülen niteliklere bakıldığında, bu Tanrı'nın "tıpkı insana benzediği" görülür. Yani "insan"da bulunan nitelikler bu "Tanrı"da da var.
Örneğin: Insan görür, işitir; bu Tanrı da görür, işitir. İnsan konuşur; bu Tanrı da öyle... İnsan gelir, gider; bu Tanrı da... İnsan kızar, öfkelenir; bu Tanrı da... İnsan "öç alma" yoluna gider; bu Tanrı da... İnsan yatışır, düşünür, acır, bağışlar; bu Tanrı da... İnsan gibi "efendi"dir (Rabb), "kral"dır (Melik), "ev"i (Kâbe...). "tahtı, sarayı" (ARS) vardır. Güçlüdür kimi insan gibi (Azîz). "Ezici"dir (Kahhâr), "zorba"dır (Cebbâr), "sevecen"dir (Vedûd)... Dost, düşman edinir...
BİÇİMİ de insan gibidir bu "Tanrı"nın: İnsan gibi "yüzü vardır. Birçok ayette, Tanrı'nın "vech"inden, yani "yüz'ün den söz edilir (örneğin bkz. Bakara Suresi, 115. ayet; Rahman Suresi, 27. ayet...). "El"inden, "iki el"inden söz edilir. Âdem için "iki elimle yarattım" diyor (bkz. Sâd Suresi, 75. ayet). Kendisi için "iki eli açık" denir (bkz. Mâide Suresi, 64. ayet). "İki göz'ünden söz edilir. Kimi zaman "aynî", yani "gözüm" der (bkz. Tâ-Hâ Suresi, 39. ayet), kimi zaman kendi "gözlerinden "a'yunina", yani "gözlerimiz" diye söz eder (bkz. Hûd Suresi, 37. ayet; Mü'minûn Suresi, 27. ayet; Tür Suresi, 48. ayet...)
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.