Bismillah ne büyük tükenmez bir kuvvet, ne çok bitmez bir bereket olduğunu anlamak istersen, şu temsilî hikâyeciğe bak dinle.
Şöyle ki:
Bedevi Arab çöllerinde seyahat eden adama gerektir ki, bir kabile reisinin ismini alsın ve himayesine girsin.
Tâ şakilerin şerrinden kurtulup hâcatını tedarik edebilsin.
Yoksa tek başıyla hadsiz düşman ve ihtiyacatına karşı perişan olacaktır.
İşte böyle bir seyahat için iki adam, sahraya çıkıp gidiyorlar.
Onlardan birisi mütevazi idi.
Diğeri mağrur...
Mütevazii, bir reisin ismini aldı.
Mağrur, almadı...
Alanı, her yerde selâmetle gezdi.
Bir kàtıu't-tarîke rast gelse, der: "Ben, filan reisin ismiyle gezerim." Şaki defolur, ilişemez.
Bir çadıra girse, o nam ile hürmet görür.
Öteki mağrur, bütün seyahatinde öyle belalar çeker ki, tarif edilmez.
Daima titrer, daima dilencilik ederdi.
Hem zelil, hem rezil oldu.
• İşte ey mağrur nefsim!
Sen o seyyahsın.
Şu dünya ise, bir çöldür.
Aczin ve fakrın hadsizdir.
Düşmanın, hâcatın nihayetsizdir.
Madem öyledir; şu sahranın Mâlik-i Ebedî'si ve Hâkim-i Ezelî'sinin ismini al.
Tâ, bütün kâinatın dilenciliğinden ve her hâdisatın karşısında titremeden kurtulasın.•
Evet, bu kelime öyle mübarek bir definedir ki: Senin nihayetsiz aczin ve fakrın, seni nihayetsiz kudrete, rahmete rabtedip Kadîr-i Rahîm'in dergâhında aczi, fakrı en makbul bir şefaatçi yapar.
Evet, bu kelime ile hareket eden, o adama benzer ki: Askere kaydolur.
Devlet namına hareket eder.
Hiçbir kimseden pervası kalmaz.
Kanun namına, devlet namına der, her işi yapar, her şeye karşı dayanır.
Sayfa 8
·
81 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.