Bir romanda okumuştum, iki insandan geriye birer insan kalırmış.
Bence bu çok daha güzel bir mesaj olmuş. Eksiğiyle, yarımıyla bir insan bir insan olarak kalabilmeli. Kendisini nasıl hissediyorsa onu yaşamalı ve eksikliği veya yarımlığı her ne ise bir şekilde kusur saymadan, yaşadıkça, telafiye benzer bir şey ile de olsa değiştirebileceğini bilmeli. Belki de en çok şunu bilmeli ki her an her şey değişebilecek, hiçbir şey ilk andaki gibi olmayacak, hepsi geçecek her şeyin geçip gittiği gibi..
Parçalansak da birer insan kalalım, parçaları toplamaya, aynılarını veya benzerlerini bulmaya çalışmayalım. Kalanlar ile devam ederken yeni parçaların oluşmasına, eklenmesine de izin verelim hatta gerekirse bunun için çaba gösterelim. Boşluk hissi de geçer :)
Birer yarım insan, değil mi..
Barış Bıçakçı'nın okuduğu romanda birer insan kalmış :)
İlk okunduğunda sanki anlam hatası varmış gibi anlaşılıyor ama bence bu da güzel bir ayrılık tanımı.İki kişilik bir bütünden ayrı ayrı, parçalanmış birer insan kalmış...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.