Yaşamayı anlaşılır kılan sensin akşamlarda.
Kasvet nöbetlerine neşeli bir fecir gibi doğan.
Bak nasıl da salınıyor saçlarında sabahlar!
Bitmemiş çocukluk vakitlerine benziyorsun.
Öyle toy, öyle sevecen ve halâ uğrunda ölünebilirliği gibi bazı şeylerin!
Eski rüzgârlarlârla cekiliyorsun evlere.
Loş bir ışıkta kendine içine döndürmeleri yaratıyorsun pencere kenarlarından.
Ve düşmüyor benim boynumda bu ağır külfet!
Nasıl da yalnızlıklarını çalıyorsun kentlerden?
Bütün pencereler ezberlemişken aynı ölümü!
Davut ışık
·
56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.