Hanımın hediyesi olduğu için kitaba dair hiçbir fikrim ve araştırmam yoktu. Adını gördüğümde Bir Rus Romanı okuyacağımı düşündüm sadece.
Tatar Çölü ve Bastiani Kalesi metafor mekanlar olarak kurgulanmış. Hayali olduğu için bu mekanları ve karakterleri pek çok şeye benzetebiliriz.
Bastiani Kalesi belki bizim terk edemediğimiz yıkılmaz fikirlerimiz olabilir. Belki de toplum olarak oluşturduğumuz bir anlayıştır. Yahut bu mekânı somutlaştırarak sahip olduğumuz veya olmak istediğimiz şeyler olarak bakabiliriz. Gerçek şu ki bizi o zihniyette ya da orada tutan çeşitli şeyler oluyor. Tatar çölü ise bizi orada tutan psikolojinin kaynağı oluyor. Sonsuzluk, mistiklik, beklenti vs...
Eğer bir insanı Bastiani Kalesi gibi bir mekana tıkamak istiyorsanız yanına uçsuz bucaksız olan ve manzaraya mistiklik katan çölü, görme açısını daraltan sisi, dumanı, karanlığı vs. da eklemelisiniz. Çünkü belirsizlik insanı olduğu yere bağlıyor.
Bastiani Kalesi; ebeveynlerin, eğitim hayatının, gelecek beklentilerinin gençleri ve çocukları daha iyi bir gelecek adına tıkadıkları hayatı da simgeleyebilir. Kalenin yanındaki çöl ise beklentilerin insanı uyuşukluğa, alternatifi olmayan bir anlayışa sürüklediği izlenimi verebilir.
Yine toplumu yönlendiren her şey Bastiani Kalesi olabilir.
Yazıda dikkatimi çeken temel nokta Drogo'nun zihni yapısı üzerinde yazarın verdiği mesaj oldu: Toplumda kalan ilerlemiş, başarılı, kariyer yapmış arkadaşlarının mutlu olduğunun ima edilişi.
Bu imayı gördükten sonra yazarın ağırlıkla askerlik mesleğini hedef aldığını düşünmeye başladım. Bastiani Kalesi üzerinden insanlığa bunaltıcı mesajlar veren yazar. Kendi Bastiani Kalesini de kurmuş oldu bana göre.
Herkesin tıkanıp kaldığı bir Bastiani Kalesi olabilir. Onlara bazen umut bazen umutsuzluk aşılayan, güç veren güçsüz bırakan bir Tatar çölü de olabilir.
Bu noktadan bakınca ve kitabı bitirdikten sonra Müslüman olduğuma bir kez daha şükrettim.
