İnsan deyince genelde hemen gardımızı alıyoruz. Güvenilir mi, değil mi bilmeden, hiçbir açık vermemeye, özelimizden bahsetmemeye, eksik ve kusurlarımızı kendimize saklamaya çalışıyoruz. Sanki polis karşında ifademiz alınıyor da, söylediklerimize dikkat etmesek, hakim karşınızda aleyhimize kullanılırmış gibi, bir tedirginlik hissi. En iyisi avukatımız olmadan konuşmamak 😅 Bunun için çok ağırdan ısınıyoruz birbirimize, zaman istiyor, emek istiyor. Oysa normal değil bu. Gurbette hemşehrisi olduğunu farkettigi yabancı adama nasıl sarılıyorduysa bir insan, aynı onun gibi sarılabilmeli ve pişman edilmemeliyiz.