Aslında kendimizi en izole ettiğimizi sandığımız zamanlarda dahi tamamen insandan uzak yaşamıyoruz. Diyelim ki günlerce eve kapandınız hiç kimseyle telefonda dahi konuşmadınız ama kitap okudunuz, film izlediniz, şarkı dinlediniz vs. Bunların insan ürünü olmasını geçtim “insan”ı barındırdıkları bariz. Hadi bunları da yapmadınız diyelim, pencereden gelen araba sesi bile insana işarettir. Kitabımız bunlardan tamamen soyutlanılmasının ne kadar zor olduğunu iyi hissettiriyor. Duyguların ve hislerin oluşması için bile insana muhtacız hatta gülümsemek için bile... Gel gelelim insandan tamamen izole olunca içimizdeki farklı güçleri fark etmemiz kolaylaşıp çok farklı boyutlara geçmemiz de mümkün olabilir. “Öteki” nin varlığı belki de bize ket vuruyordur bilemeyiz. Kitapta pek çok ilginç enstantane var ama özellikle Cuma’nın andoarı (tekeyi) öldürüp kafasından arp yapması benim için en öne çıkanı oldu. Robinson Crusoe öyküsünü çok farklı felsefik boyutlara taşıyan bu ilginç kitap yer yer dikkati yoğunlaştırmayı gerektiriyor ve bence sakin kafayla okunmalı.

Cuma ya da Pasifik ArafıMichel Tournier · Ayrıntı Yayınları · 2014163 okunma

·

51 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül