Elini kalbine götürdü;
Burası var ya dedi,
Taşa toprağa gerek kalmadan insanın gömüldüğü tek yer…
(NEŞET ERTAŞ)
Bilmem. Bu fikri sevemedim. Benim kalbim mezarlık değil.
Kalbimizde öldürmeden de bir ilişkiyi sonlandırmak mümkün olmalı değil mi? Yeniden kalbine kabul etmezsin onu ve ona dair şeyleri, kalbindekiler de çıkması gereken yönleriyle zamanla çıkar gider... değil mi?
Bir şarkıda şöyle deniyor:
“Hiç kimseyi silmem ama halâ
Bembeyaz bak bu sayfa”
Böyle düşünüp hissediyorum ben!
Bu yorum görüntülenemiyor
Ne güzel demiş, toprağa gömmek bile belki daha kolay umudunu kesiyorsun hiç değilse
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.