“Mesele pozitif gelişim” diyor. Bir sandalyeye oturup kemikleşmemeli insan. Mesele kendimi iyi hissetmem mi, yoksa bütün bunları kendi iyiliğin için mi söylüyorsun, diye soruyorum. Üzerine bir bıkkınlık çöküyor. Şu soruyu sorabildiğime göre, meseleyi hiç mi hiç anlamamışım. “Ben kendimle gayet iyiyim, daha iyi olmak için gözlem yapmaya ihtiyacım yok.” Ancak Marianne başını sallıyor; evet, böyle sanmak kolay ama zaman bana başka bir şey gösterecekmiş. O gün gelip de onun haklı olduğunu anlayınca paparayı yiyeceğim( ve insan aslında mutlu değilken mutlu olduğuna inanması oldukça yaygın bir yanılgı, diyor).
Sayfa 65 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.