Erlend Loe
Yazar
7,8/10 · 47 Oy
· 2 kitap · 75 okunma ·
6 beğeni
Henüz ilgili bir haber eklenmedi.
Henüz yazara ait resim eklenmedi.
Televizyon
Benim için televizyon izlemek, insanları neden sevmediğim konusunda bir kaynak kitap okumak gibi. Televizyon içimizdeki bütün iğrençliklerin özü.Doppler, Erlend Loe (Sayfa 52 - Yapı Kredi Yayınları)
Yeniden baba oluyorum... Facia yani! Bu, haince bestelenmiş çocuk şarkılarını daha yıllarca sabahtan akşama kadar dinleyeceğim anlamına geliyor.
İyi günde, kötü günde demiştik evlendiğimizde. Sorun aynı günün, biri için iyi, biri için kötü olabilmesinde elbette. (evlilik tanımı)
Artık böyle.İnsanlar çevrelerine duvar örüp birbirlerinden korkar hale geldiler.
Çevremdekiler yardıma ihtiyacım olduğunu düşünüyor ama kendi başımın çaresine kendim bakmak istediğimden Afrika gibi de gururluyum. Afrika ile aramdaki en büyük fark, benim insanlardan hiç hoşlanmamam, Afrika'nınsa insanları çok sevmesidir.
Sıkıntı
Sürekli bir şeyler yapmak ya da yapacak bir şeyler icat etmek zorunda olduğumuz fikri içimize işlemiş.
Yalnız doğar, yalnız ölürüz. Buna bir an evvel alışmak lazım.
Ben bir bisikletçiyim. Koca, baba, oğul ve işçiyim. Ev sahibiyim. Ve bir sürü başka şeyim. İnsan çok fazla bir şey.
Sorunun kendinde olduğunu itiraf etmek kolay iş değil. Özellikle de etrafında suçu üstüne almaya hazır başka insanlar varsa.
... Pazar yürüyüşü yapanlar, köpeğini gezdirenler ya da izin gününü burada geçirenler de benden habersiz. Elli metre kadar ötemden derin sağcı düşüncelere dalmış bir halde geçip gidiyorlar, şehre bir tepeden bakıp her zaman kentin en güzel yerlerinde oturduklarını bir kez daha teyit etmek için Vettakollen'e gidiyorlar ve varlığımdan haberdar değiller. Bir yandan da ufak bir miktar parayı az riskli faiz fonlarına mı yatırsalar ya da komşularını, bu yakınlarda, fiyort manzarasını bir parçacık kapatması ve bahçenin güneşini engellemesi an meselesi olan bir ağacı kesmeye zorlasalar mı diye düşünüyorlar, bense çadırımda oturuyorum ve onları sevmiyorum, onlar bunu bilmiyor, ben de bunu seviyorum.Bundan hoşlanıyorum. Tuhaf ama böyle işte. Bu saklanmanın iyi birşey olmasıyla alakalı sanırım. Görünmemekten doğan o eski, güzel mutluluk. Çıt çıkarmamak, yere çömelmek ve kimsenin seni bulamayacağına inanmak. İnsanı tazeliyor.
Henüz yorum eklenmedi.
