Onlar izlerken tepeciğin üzerinde incecik bir filiz belirdi ve sessizlik dünyanın dört bir yanına yerleşti; Yavanna'nın şarkısından başka çıt çıkmıyordu adeta. Bu ezginin eşliğinde fidanlar boy verdi, uzayıp letafet kazandılar ve çiçeklendiler; işte dünya yüzünde böylece belirdi Valinor'un İki Ağacı. Yavanna'nın eseri olan tüm şeyler içinde en çok nam salmış olanlar onlardır ve Kadim Günlere dair tüm hikayelerde onların kaderi de anlatılır.
Birinin koyu yeșil yaprakları vardı, bu yapraklanın altları parlak gümüşiydi ve sayısız çiçeklerinin her birinden her daim gümüş ışıklar saçan çiğ taneleri dökülürdü; altındaki toprak onun titreşip duran yapraklarının gölgeleriyle alacalanırdı. Diğerinin dallarından, tıpkı yeni açmış bir kayın ağacınınkiler gibi taptaze yeșil yapraklar filizlendi, uzandı; kenarları parıltılı altından. Sarı sarı alevler saçan salkımlar halinde sallanıyordu çiçekleri her bir dalından; taşıdıkları çiçekler bu dalları, toprağa altın bir yağmur boşaltan akkordan birer boynuza dönüştürüyordu ve bu ağacın pıtrak çiçeklerinden müthiş bir ışıkla sıcaklık yayılıyordu ortalığa. Valinor'da bunlardan birine Telperion ismini verdiler, Silpion ve Ninquelótë ve pek çok isim daha; diğer ağaç, yani Laurelin'in de isimlerinden biri Malinalda, diğeri Culúrien'di ve şarkılarda söylenen birçok isim de cabası.
Sayfa 90 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
82 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.