https://www.youtube.com/watch?v=S_xH7noaqTA
(...) biliyor musunuz şu ten, beni kaplayan iğrenç kabuk! Ağırlık veriyor bana; katlanıyorum ona, katlanmam gerektiğini biliyorum da ondan; ama ispat etsinler bana ki; beş, altı, ya da on yıl daha buna katlandıktan sonra her şey burada bitecektir, şu anda derhal fırlatır, atarım onu. Peki nerede kaldı korunma içgüdüsü? Kendimi korumamın tek sebebi, bunun böyle bitmeyeceğine inanmamdandır. Derler ki, birey olarak insan başka, insanlık başkadır! Fert tükenir, tür gelişmesine devam eder. Güzel bir düşünme şekli doğrusu! Ama durun biraz, sanki insanlık, ben değilmişim, siz değilmişsiniz ve birbiri ardınca bütün öteki insanlar değilmiş gibi; her şeyin şu yeryüzü hayatımız olan alıp verdiğimiz aşağılık soluktan ibaret olduğuna, elli altmış yıllık can sıkıntısı, sefalet ve yorgunluktan sonra her şeyin sona erdiğine inanmak ne acı şey değil mi?
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.