Veysel Başçı, Şii ulemanın siyasi gücünün kaynağı konusunda ilginç bir yorum getirir. Buna göre, Şii halkın güncel sorunlarını çözmek için ulemaya başvurması ve önerileri doğrultusunda davranması, başka bir deyişle devletlerin aksine halkla doğrudan temas halinde olması, İran’ın son iki yüzyıllık tarihinde ulemayı sarayın ve aydın sınıfın sahip olmadığı denli büyük bir siyasi güce kavuşturmuştur.