Şöyle düşünüyorum:
Bak şu saman yığınının yanında uzanmış yatıyorum... İşgal ettiğim yer öylesine küçücük, evrende bulunmadığım ve umurunda bile olmadığım alanın yanında öylesine ufacık, yok sayılacak kadar küçük ki... ve yaşayacağım zaman dilimi benim bulunmadığım ve bulunmayacağım sonsuz zamanın yanında öylesine az ki... Oysa bu atomun, bu matematiksel noktanın içinde kan dolaşıyor, bir beyin çalışıyor, birtakım istekleri var... Ne kepazelik! Ne saçmalık!
Sayfa 157 - Hasan Ali Yücel Klâsikler Dizisi XXIII. Basım BazarovKitabı okudu
·
170 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.