Akşam oluyordu. Gene upuzun, bomboş bir gece başlayacak... Kederden umuda, umuttan umutsuzluğa, sonra da bir çeşit anlatılması imkansız sevince atlayarak, hayallerle dünyayı çepeçevre dolaşmak... Hatırlandığı zaman: “Ben bunu şimdi nereden hatırladım? Bunun ne değeri vardı ki aklımda kalmış?” diye düşündüren küçücük, değersiz olayları, görüntüleri, renkleri, parıltılarla aydınlanan insan yüzlerini, yeniden yaşayıp yeniden seyrederken nihayet uyumak...
Sayfa 377 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
264 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.