Arka kapaktaki ‘vaat’ olmasa belki bu kadar olumsuz bir geribildirimim olmazdı, çünkü Penguin’in bu üç hikayelik minik seçkiden bahsi şu şekilde: “Bu minyatür şaheserlerde, sıradan Amerikan yaşantısının yüzeyi altında art niyet, aldatma ve yaklaşan dehşet yatıyor.” (Kendim çevirdim, rahatlıkla orijinalini de bulabilirsiniz.) Her ne kadar beni bu seçkiyi Ekim ayında (Spooktober kapsamında) okumaya iten üç vaatten (art niyet, aldatma, dehşet) hiçbiri bu öykülerde yer almasa da aralarında vaatlere en yaklaşan, ve kendi başına da 10 numara 5 yıldızlık olan, hikaye ilkiydi. The Missing Girl’de kamptan bir genç kızın kaybolması ve takibindeki arama çalışmaları konu alınıyor. Konusu nedeniyle duygusal ve üzücü olsa da The Missing Girl adeta bir durum komedisi — her otorite figürü Yani yetişkin (kamp yöneticisi, polis şefi, kızın amcası…) birer karikatür: her biri beceriksiz ve umursamaz, ve her biri sorumluluğu sırtından atmaya çalışıyor. Kimsenin bu genç kızı önemsemediği açığa çıkıyor, hikaye de tam da bu tarz kayıp vakalarında insanların ne kadar ikiyüzlü ve performatif olduğunu ele alıyor. Bir sonraki hikaye, Journey with a Lady, ise 9 yaşında tek başına tren yolculuğu yapmakta olan Joe’nun hırsızlıktan aranan bir kadınla geçirdiği eğlenceli bir günü konu alıyor. Bu hikayenin bu kitapta olması için en ufak bir neden bile yok. Ne yazık ki hikayenin bir amacı da yok — elbet ki her yazılan şeyin bir mesajı, bir amacı olmak zorunda değil, ancak böylesi eserlerde eseri okurkenki deneyim başlı başına eserin amacı. Gelgelelim bu hikayede öylesi özel bir yazım vs de yoktu. Açıkçası biraz zaman kaybı bir okumaydı. Son hikaye Nightmare ise başlı başına Black Mirror benzetmelerinin nedeni. Bu benzetmeye 100% katılıyorum, çünkü bu hikaye de bütünüyle Black Mirror gibi boş ve aptalca. Sekreterlik yapan Toni tamamen rastgele “Miss X” olarak seçiliyor. New York’ta geçen bu hikayede afişler ve anonslar, Toni’nin görünüşünü detaylandırarak insanlara sadece onu Miss X olarak fark etmenin karşılığında inanılmaz ödüller vaat ediliyor. Bir geçit töreni dahi yapılmasına karşın kimsenin umrunda olmuyor, sonunda da Toni bir otele yerleştiriliyor ve bu anlamsız kampanyayı düzenleyenler kimsenin umrunda olmamasından mutsuz olarak aynı şeyi Chicago’da tekrarlayacaklarını söylüyor. Nasıl ki Black Mirror’ın tüm sözde mesajı “teknoloji… kötü olabilir?” ise bu bomboş ve aptalca hikayenin de söylediği tek şey “büyük şehirlerdeki insanlar etraflarında olup biteni umursamıyor.” Bu iki yargı da yanlış olmamakla beraber herkesçe farkında olunan ve herhangi bir şekilde bir mesaj oluşturmayan, kendi içlerinde dahi bir anlamı olmayan “mesaj”lar. Bu hikayeyi okurken kaybettiğim zamanın yasını tutuyorum. Şu kitabı aldığım için de o kadar pişmanım ki… 22 liramı alıp camdan veya çöp bacasından aşağı atsam aynı şey olurmuş, ki hiç değilse o zaman vaktimi de kaybetmezmişim. Bunu alacağıma keşke serinin başka bir kitabını alsaymışım. Kesinlikle tavsiye etmiyorum kitabı; yalnızca eğer The Missing Girl’ü ayrıca bulabilirseniz onu okumanızı öneririm.

The Missing GirlShirley Jackson · Penguin Books · 20182 okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Su