Beni görünce annem acı dolu bir çığlık attı. Ağlayarak bana koş tu ve Ermenice sızlandı:
"Aman kızım! Kör olaydım." Beni kucakladı. Konuşamıyor, hareketsiz ve sessiz, öylece du ruyordum. Ama Türklerin homurtularının giderek yükseldiğini görünce yavaşça annemi itecek ve kayıtsız bir şekilde Kürtçe konu şacak cesareti buldum.
"Anne, neden ağlıyorsun? Ben çok iyiyim. Beni gelin vermek için Musa Bey'in evinden daha iyisini hayal edebilir miydin? Doğ ru, sen Ermeni' sin ben de artık Türk'üm. Ama sen annemsin. Ara mızdaki husumeti giderdiğimizde beni görmeye gelirsin."
Sayfa 68Kitabı okudu
·
301 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.