"Senin en zararlı düşmanın nefsindir." der susarım... O bu şu değil, kendin... Yaptığında kendine, yapmadığında. Risale-i Nur okuyunca alemim değişiyor. Bazen çok özlediğimi fark ediyorum. Ara ara okuyorum ama komple bir kitabı bitirmek şeklinde olmuyor çoğu zaman. İşte böyle küçük kitaplar bazen nihayete erebiliyor çok şükür. Onun dışında Risale-i Nur okumak için, benim şahsen izole olmam gerekiyor. Kendimi veremediğimi hissedince okuyamıyorum. :( Dün eve dönüş yolunda şu cümle geldi aklıma: Eğer o razı olsa, bütün dünya küsse ehemmiyeti yok. Eğer o kabul etse, bütün halk reddetse tesiri yok... İçime bir ferahlık verdi, açtım başladım okumaya ve buradayım. Çok şükür. Gerçekten ne kadar şükretsem azdır. Üniversitede çok sevdiğim bir sınıf arkadaşım, abim sayesinde sevdim ben bu kitapları. Çok gördüm çok duydum daha önce. Ama onun elinde görmek yer ediyordu kafamda. Çünkü gerçekten okuduğunu yaşıyordu. Bana da hiç bir zaman aç oku demedi. Öyle bir muhabbeti çevirmeyecek kadar... Öyle ya da böyle. Gördüm, sadece onun okuduğuyla yaşamaya çalıştığını gördüm. O bilsin bilmesin, Allah razı olsun diyorum ben her zaman bütün kalbimle. İnşallah çocukları da okusun nesiller boyu, Allah gönlüne göre versin abi.

İhlâs RisaleleriBediüzzaman Said Nursî · Söz Basım Yayın · 20141,563 okunma

·

351 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.