Güneş'in ışığına tutuluyorlar . . .
"Delilerin aklı olmadığını bize kim söyleyebilir.Yahut kim Leyla'nın Mecnun'una akılsız biri diyebilir?"
"Ama kimse deli değildir de diyemez."
"Doğru üstâdım, lakin Mecnun'un elbette aklı vardı, ama aklını bütün gücüyle yalnızca Leyla'ya kapatmıştı.Bizim hastalardan çoğu işte onun gibi.Akıl melekeleri çalışıyor, ama kendilerini yalnızca bir hedefe kilitledikleri, akıllarını sevdikleri kişiyle örttükleri için başka hiçbir şeye tepki vermiyorlar.Sevdikleri bir güneş ve onlar da güneşin ışığına tutuluyorlar.Güneşten kaçmaları mümkün olmadığı gibi onu kuşatmaları da mümkün değil. İşte bu yüzden varsa yoksa güneşe bakıp ağlıyorlar.Güneşe bakıp ağlayan birinde irade söz konusu mudur?Kim güneşe bakar da gözleri yaşarmaz ki? Yani ki bu hâl onların akılsız olduklarını değil, akıllarının yönündeki sapmayı gösterir.Bu da şiddetle veya zincirle değil, baş okşamayla, sırt sıvazlamayla doğru alana yönlendirilebilir."
"Yani azizim gıpta ediyorum sana, beni Mecnun'un akıllı olduğuna inandıracaksın neredeyse."
"Deli olsaydı yüzyıllar boyunca bunca akıllı insan oturup onu konuşuyor olur muydu üstâdım!"
Sayfa 40 - Kapı YayınlarıKitabı yarım bıraktı
·
131 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.