"Tanıyor musun sen Oğuz Atay'ı?" diye sordum öfkeli sayılabilecek bir ses tonu ile.
"Ta-tanıyorum," dedi kekeleyerek. Masada duran kitabı işaret edip, "Bunun dışında birçok kitabı daha var," diye bitirdi cümlesini.
"Bu kadar mı? Tanımak mı bu şimdi? Nereli Oğuz Atay biliyor musun? Ne yerdi ne içerdi haberin var mı? Kimlerle arkadaşlık etti? Kaç evlilik yaptı? Eşleri kimdi? Kaç çocuğu vardı? Ses tonu nasıldı? Nasıl bakardı? Neden ve kaç yaşında öldü? Neden yazdığı dönem de okunmadı da şimdi okunuyor bu adam?" Diğer masalarda oturan insanların bizim masaya baktıklarını Aslı'nın işaret parmağını dudaklarına götürüp susmamı işaret ettiğinde fark etmiştim.
"Sakinleş," dedi ipeksi bir sesle. "Sen neden bu kadar sinirlendin ki şimdi?" diye sordu. Hayatımda on bir yıldır olan bu kızın hayatında sadece bir saattir vardım ve eğer onu öldürmek zorunda olmasam uzun süre yanımda kalabilecekmiş gibi hissediyordum. Aramızdaki yaş farkının sorun olmayacağı kilo farkını umursamamış olmasından belliydi.
"Hakan kitap yazmıyor artık," dedim.
"Hakan?" diye sordu. Kaşlarım istemsizce çatılmıştı yine. "Günday, Günday. Bu yüzden başladım Oğuz Atay okumaya ben. Yağmurdan doluya dikey geçiş. Sana kızmıyorum aslında. Tüm kızgınlığım kendime."
Sayfa 73 - Kitapyurdu Doğrudan YayıncılıkKitabı okudu
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.