Çok iyi gidiyordu kitap. Öyle heyecanlı çeviriyordum ki sayfaları, kitabın nasıl sonlanacağına dair bir fikir edindirmesi bile güç geliyordu. Çünkü her an bir şeyler bir yerlerde değişiyor, karakterler olmadık anlarda ortadan kayboluyordu. Tıpkı başladığı gibi ilerliyordu kitap; gizemli, heyecanlı, merak dolu. Kitap belki de hiç beklenmeyecek şekilde sonlandı. Güzel bir tat verdi ama iç kısımlardaki bazı ayrıntıların neden sadece diğer her şey gibi bir betimleme olarak kalmadığı, birkaç defa vurgulanmasından dolayı kitaba yön vereceği düşüncesine sevk ettiğini anlamadım açıkçası. Örneğin bir fal bölümü, ileride gerçekleşeceğini, gerçekleşme ihtimalini bekletirken, bu bölümün ilgisiz kaldığını gördüm. Yine örneğin kimi doğa canlılarına verilen ısrarın bir anlam ifade etmemesi gibi. İyi kitaptı yine de. Okurken zevk veriyor okuyucuya. Sonsuz döngü kısmında, kitabın sonlanma biçimine ve bu başlığa göre bir "Son" beklentisi de yaşattı kitap. Bu beklenti kitabı çok daha zevkli hale getirecekti belki ama bu yazarın işi artık. Uygun gördüğü biçimi vermiş kitaba. O halde, Bu başlıkla ve bölümün ilk başlangıcı ile bu hissi vermemesi daha iyi olurdu yine de.

Taşrada ÖlürkenDilek Özhan Koçak · İthaki · 202054 okunma

·

196 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

H. Ferventis