1902’de Dâhiliye ve Maârif Nezâreti memurlarınca kütüphaneler, kıraathaneler, kitapçı dükkânları ve gazete idarehanelerindeki kitap veya gazete koleksiyonları didik didik incelenerek yasak kitaplar belirlenmiş ve bu teftişlerde yayınların dinî yönden sakıncası ve devlet aleyhinde olup olmadığına, kanunlara uygunluğuna, ahlâka aykırılık taşıyıp taşımadığına bakılmıştır. Seyâhatnâme’nin tamamen yasaklanması da bu denetimler sırasında olmuştur.