Karanlık bir yoldur bu
Üzüntüden omuzları düşmüş bakışlarımın üstüne
Sadelikten ölücek ruhum son bir renk ister
Düşüncelerim bir valiz hazırlar ayaklarım git der
Saat 5 treninde gider zihnim hep bir yerlere
Bazen maviliklere bazen de kendinden uzak heryere
Bir insan neden yola çıkar der o koca dervişler
Belki kendini bulmaya belki de