Abdurrahman Seyhan ın
#dutağacınınaltında kitabı ile geldim .
Anıların hayellerde yaşadığı zamanlar
Sevginin ; gözün gördüğü en son yerde , suyun gökyüzü ile birleştiği ufuk çizgisinde saklı olduğunu nereden bilebilirdim ?
Herkesin içinde bir doğu-su vardır.
Süphan dağının zirvesi her mevsim karla kaplıdır. Sabahın ilk ışıklarıyla elinizde kahvenizi yudumlarken seyrine dalarsınız.
Herkes birgün kendi hikayesini yazar
Bazen bir leyleğin gagasından dökülür.
Bazen bir kelebeğin rüyasında düşer ellerinize .
Bazense sarı çiçeğin yapraklarından dökülür en masum haliyle , hepsi dile gelir birden fısıldar yüreğinize ..
Tıpkı bu kitap da olduğu gibi
Ardından kalem kelâma dönüşüverir...
"Dut ağacının altında" Eser içinde dokuz hikayeden oluşan altmış sayfalık kısa fakat mana yönü etkileyici bir o kadar da sıcak ve samimi , içiniz ısınıcak
Son hikaye "Ufuk çizgisi" bana kalırsa kitabın imzası olmuş
Yazar kitabının içine kendi çizimlerini de ustalıkla yerleştirmiş benden demesi . Okuması keyifli seyri güzeldi benim için
Kaleminize ,yüreğinize sağlık .