livaneli'nin huzursuzluk kitabıyla geldiim..normalde 1-2 sayfa okuyunca sıkılırdım ama bu kitap aldı beni uzaklara götürdü. duygu yoğunluğu olan akıcı bir kitaptı. okurken hiç sıkılmadım ve yazar okuyucuyu da boğmamıştı. Kitapta IŞİD zulmünden, acıdan, açlıktan ve kızların kolay bir şekilde satılmasından bahsediyor. kitabın konusuna gelirsek; gazeteci olan İbrahim, arkadaşı Hüseyin'in ölüm haberini alır ve Mardin'e gider. İbrahim ölüm haberini araştırken Hüseyin'in mülteci kampındaki Ezidi kız Meleknaz'ın hikayesi İbrahim'in daha da dikkatini çeker ve bu hikayenin peşinden gider. Meleknaz ve Ezidi kızların öyküsünü dinleyerek neler yaşadıklarını öğrenerek Meleknaz'a ulaşmaya çalışır. kitapta Ezidiler'in maruldan korkması oldukça dikkatimi çekmişti. kızların kolay bir şekilde satılması, Meleknaz'ın kendi sütünü içmesi ve diğerleriyle paylaşması, o kızların yaşadıkları beni fazlasıyla üzmüştü. okurken olayların içine kadar götürdü beni yazar. en çok da "Ben Bir İnsandım" sözü derinden etkilemişti beni ve yazar da zaten çokça vurgulamıştı bunu kitapta..

HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201799,9bin okunma

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ezel