Anladım ki iyileşmeyecek bir yara yokmuş bu dünyada. Her gün daha iyi olabilirmiş insan isterse. Duygularını kontrol edebilir ve acılarını eğitebiliyormuşsun onlarla mücadele ettikçe. Anladım ki yalnızlık öyle çok da kötü bir şey değilmiş. Kimseden bir beklentisi olmadan da yaşayabiliyormuş insan isterse. Kendi başına kararlar alabilir ve kendinle de mutlu olabilirmişsin gün geçtikçe. Anladım ki unutulmayacak bir şey yokmuş bu dünyada. En büyük aşkları dahi unutabiliyormuş insan isterse. Geçmişinden kendine ders çıkarıp, geleceğini planlayabiliyormuş tecrübelendikçe. Ben artık hayal kurmuyorum, gerçeklerle yaşıyorum. Çok yaralandım ama gün geçtikçe daha iyi oluyorum. Takmıyorum, takılmıyorum. Yaralarımı artık kendim sarıyorum. Ve yaralarımı sardıkça, Yaradan'ıma sarılıyorum. Böyle daha huzurluyum. Mutluluk istemedikleri için değil, acıdan bıktıkları için yalnızdır bazı insanlar..
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.