Benim Kişisel Kıyametim
Pişmanlığın limanından bakıyorum, geçmişin sisli perdesine, kendimi buldum diyorum her seferinde ama yine yanılıyorum. Çünkü beni yine yanıltıyor, değişti dediğim hiçbir şeyin değişmemesi, değişenin her seferinde sefil ruhum olduğunu, Kul yapısının bu kadar çabuk kirlenip yozlaştığını, İnancının kale gibi seni koruması gerekirken zedelene zedelene tuzla buz olduğunu, maskelerinin ardına saklanan ikiyüzlülerin acımasızlıklarını, vicdansızlıklarını, kahpeliklerini unutuyorum ve her seferinde Tanrı’ya sığınıyorum, onun var ettiği dünyayı bu hâle getirdiğimiz için duyduğum vicdan azabıyla. Kaybolduğum bu karanlıktan beni çekip çıkaracak tek bir şey olabilirdi, Sevgi kurtaracaktı, altında kaldığım enkazın sorumlusu ben olduğum hâlde. Yeniden niyet ediyorum, bu sefer pişmanlığın limanından değil umudun limanından geleceğin perdesine bakacağım, diye.
YORUMUM;
Eser Tan adında bir karekterin kendi ruh halinin görünmeyen tarafını bize göstermesini sağlayarak ilerliyor. Her şeyinin var olmasına rağmen onu eksik kılan neydi?
Sohbet tadında ilerlerken hayatı ve kendimizi sorgulatan detaylara inmiş. Bir bakıma doğru dediğimiz yerler olduğu halde bazen acaba mı? Dedirtip kendimizi, duygularımızı, düşüncelerimizi ve yaşantımızı sorgulamamıza neden oldu.
Derinine inebilene çok şey anlatan, istemeyene sıradan bir eser olarak okunan bir kitap. Her kelimesinde farklı bir ima ve farklı düşünceler saklı.
Yazar kendisinden yola çıkarak bize bir çok şeyi aktarmış. Kendi ruh halinizi ele alarak yazıldığınıda hissedebilirsiniz. Farklı bir okuma arayanların tercihi olabilir.
