"Dönemin Suriye Valisi ve 4. Ordu Komutanı Cemal Paşa, 1915 yılının son günlerinden başlayarak 1916 yılının Nisan ayına kadar Suriye ve Lübnan’da bir dizi tutuklama yapılmasını emretti. Cemal Paşa, Fransa ve İngiltere’nin himayesinde bağımsız bir Arap devleti kurmak suçlamasıyla, Arap aydınlarının peşine düşmüştü. Suriye’nin Aliye kasabasında kurulan özel mahkemede yüzlerce Arap aydını yargılanmıştı. Aliye yargılamaları sonrasında, 21 Ağustos 1915 tarihinde 10’u Müslüman, bir tanesi Hıristiyan olmak üzere 11 Arap aydını Beyrut’ta Meydan-ı el Burç’ta asılarak idam edilmişlerdir. Günümüzde infazın yapıldığı noktada bir anıt bulunmaktadır. 17 Müslüman ve 4 Hristiyan Arap’tan oluşan 21 kişilik ikinci grup ise, 6 Mayıs 1916 tarihinde asılmıştır. Bunlardan 14’ü Beyrut’ta, 7 tanesi de Şam’daki Meydan-ı al-Marjeh’de idam edilmiştir. Suriye’de her yıl 16 Mayıs tarihinde, “Şehitler”, resmi törenlerle anılmaktadır. Aslında, Aliye Divan-ı Harbi’nin aldığı idam kararı bu kadar fazla değildir. Cemal Paşa listedeki birçok kişinin idamına şahsen karar vermiştir. Hatta mahkeme kararları, İstanbul’daki hükümetin onayına sunulmadan infaz edilmiştir. Suriye Valisi Cemal Paşa’nın yönetim tarzı ve özellikle idamlar, Arap milliyetçiliğinin gelişmesinde bir dönüm noktası olmuştur. İdamlardan 45 gün sonra, Mekke Şerifi Hüseyin’in kendi adına çıkardığı bir fetva ile başlayan “Arap İsyanı”, Türk tarih yazımında “Arapların Türkleri arkadan hançerlemesi” olarak anlatılmaktadır."
Sayfa 269Kitabı okudu
·
317 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.