1946'da başlayıp 1969'a kadar süren bu dönem temel dini ihtiyaç ve taleplere dönük etkinliklere yoğunlaşıldığı, dindarlığın muhafazakårlık, milliyetçilik, mukaddesatçılık gibi isimlerle tanımlandığı, İslamcılığın belirgin bir siyasal kimlik olarak tebarüz etmediği bir dönemdir.