Aşk ve yara içimizde çoğalırken,
bir dur ağacının kızıllığında dudaklarımız dağılırken,
gövdesi olmayan düşlerimiz vurulurken,
kalbimizin içinden bile terk edilirken
belki bu yüzden;
özgür bıraktığın kuşların, uzak çığlıkları sayesinde
ikimiz de ölmedik...