Herman Hesse birçok Alman yazar gibi iki cihan harbine tanık olan bir savaş çocuğu. Bu Alman savaş çocukları yaşadıkları travmaları, hüznü, derin düşünceyi, yüzeysellikten sıyrılıp öze ulaşmış olmayı hatta biraz da karamsarlığı ve bunalımı temsil ediyorlar. Ben bu ruh halini ve dili çok seviyorum, bana aşırı derecede hitap ediyor.
Hesse'den okuduğum ikinci kitap ve ilk kitap ağzımı yaktı. Buna da üfleyerek başladım.
Okuduğum ilk kitap Bozkır kurdu idi, başta muhteşem başlıyor ama sonra hayal ile gerçek arasında kaybettiriyordu okuyucuyu. O kitabı pek sevemdim ve bunu da acaba sevmez miyim diye çekinmedim değil. Fakat muhteşem bir hikaye, muazzam bir akıcılık ve dolu dolu bir içerik ile karşılaştım.
Kitabın iki baş karakteri var, Narziss ve Goldmund, ve manastırda başlıyor.
Narzis yaşından fazla olgun, dillere, bilim ve felsefeye yatkınlığı var ve yaşıtları arasından çabuk sıyrılıyor. Keşiş yemini yapmadan hoca hüviyeti kazanıp keşişlere dersler vermeye başlıyor. Ayrıca muhteşem bir yeteneği var, insanların ruhlarını okuyabiliyor. Yani kim ne düşünüyor, iç dünyasında neler yaşıyor ve bundan kaynaklı olarak ne yapacak gibi bir okuma becerisi var. Manastırda kendini okumalarına ve derslerine adamış bu genç keşiş başından bile üstün, sevilen ve sayılan bir şahsiyet. Sonra Goldmund'u babası bizzat kendi eliyle getirip teslim ediyor manastıra ve bir daha manastırdan çıkmamak üzere getirdiğini söylüyor. Goldmund'un da arzusu bu, görünüşe göre, ama hakikaten öyle mi?
Kimseyle dost olmayan Narzis kendinden 4-5 yaş küçük ve kendisinden imrenerek kendini okumaya ve öğrenmeye adamış bu genci de okumakta geç kalmaz. Her ne kadar dost olsalar, hatta dostluktan da öte özel bir sevgi bağı ile bağlı olsalar da birbirlerine, keşişlik ve bilim hayatının ona göre olmadığını söyler ve başka konularda da gözünü açar Narzis. Goldmund başta ne kadar kızsa da zamanla hak verir ve kedini arayıp bulma yolculuğuna çıkmak üzere manastırdan kaçar.
Hikaye Goldmund'un kendisini bulma ve gerçekleştirme hikayesidir.
İkisinin arasindaki ilişki, bir mürşid ve mürit ilişkisi olmakla birlikte, yakın bir dostluk, hatta yasak sınırlarına dayanan bir sevgi ilişkisi.
Goldmund'un manastır dışındaki yaşam tarzı haliyle biraz müstehcen. Kitaba ve öyküye kırık not verilmiş, sanıyorum genç bayan okuyucular tarafından bundan dolayı.
Ama aslında biraz üzerinde düşünseler, Goldmund'un hayata bakış açısını biraz olsun anlayıp hak verecekler. Mesela geceyi onunla geçirip sabah dayak yiyeceğini bildiği halde telaşla koştur koştur kocasına gitmek üzere hazırlanan çiftçi kadına "Ben seni dövmem, benim yanımda kal, birlikte dünyayı gezelim" dediğinde şeytan görmüş gibi düşmanca bakan ve dayak atan ve mutsuz eden kocaya dönmeyi tercih eden kadınların hayata bakışları mı savunulası, kendilerine bir sorsunlar derim...
Kitabı çok beğendim, savaş çocuklarını okumaya devam edeceğim elime fırsat geçtikçe, hatta külliyatlarını okumalıyım diye düşünüyorum.
İyi okumalar dilerim...
Jean-Paul Sartre iyi gider. 🙃
Deniz A. Şatır hanım... 🙏🏻🌿👍🏻😊