Dura dura, içime sindire sindire okudum bu kitabı. Sevgili Ayşe Şule Bilgiç önerisiyle edinmiştim. Nedendir bilinmez zor bir okuma olarak başladı. Sonradan öyle bir aldı ki zihnimi içine. Her cümlede kendimden bir parça buldum. Başkalarının yaşantılarının bahsedildiği her bir paragrafta, hayatımın bir noktasında bana yüreği değen sevdiklerimi, beni kıranları, mutluluğumu ve hüznümü paylaştıklarımı ama en önemlisi kendimde unuttuğum hislerimi hatırladım. Bazen bir kitabın her satırının altını kalın çizgilerle çizmek istersiniz, "Hayat" benim için böyle bir kitaptı. Sevgili Ayşe Şule Bilgiç bir paylaşımında; " Engin Geçtan hocamın dili şiir gibidir" demişti. Bu cümlesini görünce beklentimi epeyce yüksek tutmuştum, okuduğum her satırda anladım ne demek istediğini. Gerçekten kendisine bir şey katmak isteyen herkese tavsiyemdir. Bu vesileyle beni bu muhteşem kitapla buluşturan güzel kadına da teşekkür etmiş olayım kendimce...
Keyifli okumalar!