Ah Müzeyyen ah!
Kahve koy Müzeyyen!
Bu gece öleceğim.
Belki de seni son kez,
Son kez öpeceğim.
Ah Müzeyyen ah!
Mutluluk teğet geçti bizi.
Beraber baktığımız aynada,
Hiç görmedik ikimizi.
Otursana şuraya Müzeyyen,
Sana dertlerimi anlatayım.
Bakma öyle suratıma!
Şu sıralar avareyim.
Ah Müzeyyen ah!
Sen de anlamıyorsun beni.
Git sen de uzaklara,
Elbet unuturum seni.
Dur be Müzeyyen!
Nedir bunca heves?
Ayakların dünden razı da,
Ya ensemdeki nefes?
Anlaşıldı Müzeyyen hanım.
Sen de sevmedin beni.
Çıkarken kapıyı iyi kapat,
Açılmasın döndüğünde geri.
Ahh Müzeyyen ahh!
Biz hiç buluşamayacağız.
Böyle yarım kalmaz derler,
Biz hep yarım kalacağız.
Vay be Müzeyyen!
Sen de yazıldın demek.
Birkaç kuruşluk kağıtta,
Güzelmiş seni de görmek.
-Umut Ercan
··
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.