Gözlerindeki o kahverengi orman,
Yağmur geçirmez, çorak bi mekan.
Kirpiklerinin tutunduğu o savan,
Gömdükleri yerdir öldüğüm an.
O yağmursuz ormandaki yangın,
Yakar beni, kül eder bir bakışın.
Söndüremez beni gözlerindeki yaşın,
Yanar dururum, gölgesinde bu aşkın.
Bak, yazdım hep gözlerini.
Anlarsın artık bendeki yerini.
Göremiyorum senden başka birini,
Ver artık sende kalan gözlerimi.
-Umut Ercan