"benden geriye Yalnızca bir kabuk kalmıştı. Ruhun, insanı insan yapan ruh artık yoktu. Ailemle birlikte doğuya gitmiş, Terezin sokaklarında yolunu yitirmiş, doğuya giden sığır vagonlarına tıkılıp kalmış, kampın çamuruna saplanmış, Auschwitz fırınlarında yakılmıştı."
Bu sözlerin sahibi Hana 23 yaşında toplama kampına atılan, korkunç şeylere şahit olmuş, kız kardeşi dışında tüm ailesini yitiren bir kadın.çeyizi için işlediği perdeleri başkalarının kullandığı,hayal ettiği hayatı başkalarında seyretmek zorunda kalan bir kadın.
Çok hüzünlü bir kitap. Okumak hiç ama hiç kolay olmadı.