Mevlana Mars’ta
“Ben de cansız varlıktım öldüm, boy atıp gelişen nebat oldum; nebatken öldüm, hayvan şekliyle baş gösterdim.
Hayvanlıktan öldüm, insan oldum; artık ölüp azalmaktan noksana düşmekten neden korkacakmışım?
Bir daha hamle edeyim de insanken öleyim; böylece de melekler aleminde kol kanat çırpayım.
Melek olduktan sonra da ırmağa atlamak gerek; ‘Her şey yok olup gider, ancak O’nun zatıdır kalan.’
Bir kere daha melekken kurban olayım o vehme gelmeyen yok mu, o olayım
Yok olurum, yok olurum da erganûn gibi ‘Gerçekten de biz, dönüp ona varanlarız’ derim.”
Sayfa 381 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.