Bir vazgeçiş değildi bu, bir kabullenişti.
Tüm yeşillerin, tüm şiirlerin, tüm sözlerin, şarkıların sana yazıldığı açık bir haykırışdı duyulmayan.
Bir bitiş değildi bu, düşmekten korkan bir çocuğun adımlarıydı.
Bir yanılsama değildi bu, fotoğraf karesindeki gözlerinin renkleriyle birleşen umuttu.
Bir tükenmişlik değildi bu ,gözyaşlarımın içine sığınan yalnızlığımdı.
Bir elveda değildi bu ,yanılmaktan korkan bir aceminin ürkek sözleriydi.
Ve bir umut varsa sessizliği bozan adımların olsun ve umut yoksa sessizliğe sessizlik katan resimler olsun...