Cahit Sıtkı, Türk Edebiyatında ölümün ve hüznün şairidir.Bazı şairler vardır,yalnızlardır paylaşılmaz,ölümün en melankolik halini yaşatırlar bize işte Cahit Sıtkı,onlardan biridir.Bir kapıyı açmak kadar kolaydır ölüm.Oysa bizim "Alıştığımız bir şeydi yaşamak!" Ve zamanla yaşamımızın sınırlı oluşundandı o hiç bitmeyen sancı. Cahit insanoğlundan beklediği her şeyi,şiirlerden de beklemiştir. "Yaş Otuz Beş yolun yarısı eder,Dante gibi ortasındayız ömrün, son mısralardan Uyudun,uyanamadın olacak." der.Ölümün her anını hissederek yaşatır bize, "Kapımı çalıp durma ölüm, Açmam; Ben ölecek adam değilim" der.Kapıdan beklediği ölüm 46 yaşında pencereden gelir ve onu alıp götürür. Her şiirlerinde kendi hayal dünyası hissederiz. Uykusuz geceler eşliğinde aynalar her yerde, Hatıralar; cama vurmayın,baştan kurmayın, sönüp veya dönüp durmayın hatıralar.. Gece bir sebep değil belki bir neticedir.. "Aklım fikrim o güzelde" der bize saplantı şiiriyle Desem Ki.. şiiriyle sanki daha güzel aşk anlatılamaz gibi.. Abbas ile Al getir sevgiliyi Beşiktaş'tan, yaşamak istiyorum gençliği yeni baştan der.. Genel olarak şiirlerinde masal motifleri,vatan ve millet sevgisi geçer.Memleketim isterim der cahit, "Atatürk'üm ben ölecek adam değildim der.";Atatürk için.. Yaşadığı dönemi pek çok şiirinde de çok güzel yansıtmıştır.. Ölüm, onu erken alsa da iyi ki var olmuş, güzel insan.

Otuz Beş YaşCahit Sıtkı Tarancı · Can Yayınları · 202011,4bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.