Gerçek bir sevgi olması için cinsel sevginin bir şartı yerine getirmesi gerekir: Varlığımın özünden sevmem ve diğer insanı da varlığının özüyle tanımam gerekir. Özde bütün insanlar eşittir. Hepimiz bir bütünün parçalarıyız; hepimiz biriz. Böyle olunca kimi sevdiğimin önemli olmaması gerekir. Sevgi aslında bir istem, yaşamımı bütünüyle başka bir insana bağlama kararı olmalıdır. Bozulmayan evliliklerin, çiftlerin birbirini seçmediği, birbiri için seçildikleri - buna rağmen birbirlerini sevmelerinin beklendiği- birçok geleneksel evlenme biçiminin arkasında da bu düşünce vardır. Günümüzde batı toplumunda bu düşünce tamamıyla yanlış kabul edilir. Sevginin birdenbire dayanılmaz bir duyguya kapıldığımız, kendiliğinden gelişen duygusal bir tepkinin sonucu olmasını isteriz. Böyle değerlendirilirse, söz konusu iki insanın kendilerine özgü özellikleri dikkate alınır.
Birini sevmek yalnızca güçlü bir duygu değildir ;bu bir karar, bir yargı, bir söz vermedir. Eğer sevgi sadece duygu olsaydı birbirini ölünceye dek sevmek için söz vermek gerekmezdi. Duygular gelip geçicidir. Eğer muhakeme ve karar verme gücüm devrede değilse, ben sevginin ölünceye dek süreceğini nasıl iddia edebilirim?
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.