Eğer yazıyorsan ve tüm zamanlar için yazmadığını söylüyorsan yalnızca kendini kandırıyorsun demektir, çünkü tanıdığım herkes tüm zamanlar için yazar, yazdıkları cinayet romanları da olsa, İÇİMDEKİ KATİL de olsa, ATLARI DA VURURLAR da olsa. Hiç bir kıt akıllı zevk için yazmaz. Zevk için mastürbasyon yaparsın. Zevk için sevişirsin. Zevk için hayatını heba edersin. Ama yazdığında bu daima ya kan içindir, ya da hiç bir şey. Ve, eğer sonunda eline hiç bir şey geçmezse, en azından masadaki her şey için oynamışsın demektir, kan için.. Bukowski. Şu sözün çok hoşuma gitmişti.” Ben sinemaya gitmem. Bir gün gidersem eğer kendi, filmim için giderim.”… bu sözün üstüne bir şey demek istiyorum. Birgün bende yazarsam işte o zaman, sevgili dostum senin yazdıklarını inceleye bilirim… Yazmak, sevgi ve nefretin, beden ve onurun, umut ve umutsuzluğun, enerjinin, öfkenin, hasedin, inlemenin ve kanın birbirine geçtiği bir tür oyundur. Ama en çok hangisi? Herhalde kan. Çünkü hepimiz şiiri, romanı, hatta o yalın elektrik akımını kâğıda aktarmakta yakıt olarak kanı kullanırız. Kan, yazdığımız her şeyin yakıtı, hayali ve umududur… Yeraltı’nda kör bir köstebektim ve ortalıkta benden başka köstebek yoktu. Daha henüz Yeraltı oluşmadan Yeraltı’ydım ben. Pis genç bir adamdım. Ben hip’tim zaten…” CHARLES BUKOWSKİ..

Sıradan Delilik ÖyküleriCharles Bukowski · Parantez Yayınları · 20181,333 okunma

··

258 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.