Bu sabah tesadüfen tekrar Erich Fromm :-) ile karşılaştım ve elimdeki son eserini tekrar okumaya karar verdim: Sahip Olmak ya da Olmak/Haben oder Sein Bu harika çalışma, ""Soğuk Savaş ve Atom Bombasının"" tehlikelerinin arka planına karşı, GLASNOST ve PERESTROYAKA'dan 10 yıl önce Fromm'un hümanist ruhuyla yazılmıştır. Bunun nedeni de yazarın "ILERLEME DINI" olarak tanımladığı sanayi çağının hem Batı'da hem de Doğu bloğunda maddi bolluk ve sınırsız büyüme eleştirisiydi. Ayrıca Dennis Meadows'un The Limits to Growth (1972) ve Mankind at a Turning Point (1974) adlı raporlarından yararlanarak, temel toplumsal değişikliklerin insanın hayatta kalması için gerekli olduğu gerekçesiyle. E.F. Schumacher'in "Küçük Güzeldir" (1973) adlı kitabından da alıntı yapılmıştır. Fromm'a göre ilk kez, insanlığın fiziksel olarak hayatta kalması için psikolojik ve sosyal değişimler gereklidir. Yazar tarafından kullanılan ve o sırada güncel olan makinede sabitlenmiş örnekler bilgisayarda sabitlenmiş örneklerle değiştirilirse, çalışma hala oldukça günceldir. Erich Fromm'un muhtemelen en popüler ve muhtemelen en önemli eseri. Az ya da çok iyi düşünülmüş bu 2 terim, günümüzün günlük yaşamında da birçok kişi tarafından, çoğunlukla yazarın işaret ettiği yönde, ancak nadiren onun düşündüğü radikal biçimde kullanılıyor - bu da kişisel olarak beni neredeyse umutsuzluğa sürüklüyor, çünkü dünya bugün o zamandan daha iyi durumda değil...!! Girişten sonra kitap üç bölüme ayrılmıştır. Giriş bölümünde Fromm bir yanılsamanın sonu hakkında yazıyor, devrimcilerin ve hümanistlerin büyük vaatlerinin neden yerine getirilmediğini açıklıyor, insan değişiminin ekonomik gerekliliğini anlatıyor ve felakete alternatiflerin ana hatlarını çiziyor. Birinci bölümde sahip olmak ile olmak arasındaki farkları şiirsel yapıtlarıyla, daha önceki düşünürlerin gözlemleriyle, etimolojik çözümlemelerle betimler, felsefi bir varlık kavramı çizer ve kendi gözünde sahip olmak ile tüketmek, tüketmek arasındaki bağlantıya atıfta bulunur. Günümüzün "varlıklı toplumlarında" sahip olmanın merkezi biçimi: "Ben sahip olduğum ve tükettiğim şeyim."